11 Ağustos pazar...
İşte zamanı geldi
32 sene sonra yazdığım son mektup!
Alışılmışın dışında birşey yapmak beni biraz korkutsa da,yüzleşmem gerektiğini biliyorum.
Nefesim kesiliyor, ellerim titriyor yazarken .
Sanırım derin bir nefes alıp başlamalıyım yazmaya...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta