Gölgeli Korular Şiiri - Sevinç Koçak

gölgeli korular
kuytuluklarda yapraklar sessiz
ürperti tenimde
doğa fısıldıyor rüzgâr
binbir renkli tabiat
döndürüyor başımı tabiat ana
ölümün karanlığından fışkıran nûr
görmek kalp gözü
ışık kollarını çekiyor
güneş sessizliğinde
kuytular ürkütücü
dallar kocaman dev
kızıl kara gökyüzü
yaprak arası görünen
ümitten yolculuk ümitsizliğe
karabasan
çullanan
korunun karanlığından fışkıran nûr
ölüm
hayatı anlamlı kılan.