Gölgeli Kıyas Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

I-

Nemli gece mâtemi sızdırır ışığını
Sûretten benliğimin ezer karanlığını

Boşçerçeve içini gökkuşağıyla çizer
Sık elekli düşlerden bin süzer varlığını

Cevapsız tüm sorular dizilir birer birer
Katman katman çoğaltır geçilmez darlığını

Ömrüm ki cephelerde silâhsız savaşandı
Hangi doğru anlatır ruhun çılgınlığını

Yanarım o maziye atiye miras diye
Korkarım mutluluğa gölgeli kıyâs diye

II-

Sök kalbimi yerinden hadi bekleme ecel
Ziyânkâr şu gönlüme böylesi daha güzel

Çökmekten korkar artık endâmından besbelli
Hicranlı zikrimle gök dönmekten bak sersefil

Şimşeğin şiirleri vezinsiz sesler verir
Göğsü delinen mavi sancı çeker bilfiil

Kirpiği âmâ güneş kapatmış gözlerini
Görmese de geceme odur yeminli kefil

Yanarım o maziye atiye miras diye
Korkarım mutluluğa gölgeli kıyâs diye

III-

Kırılmış ruh kanadı, semâlara uçamaz
Çeker zemin içine istesede kaçamaz

Atlastan libasları dokusa düşlerinde
Mahremli özgürlüğün kumaşını biçemez

Ey kötüyü güldürüp iyiyi seçen felek
Saadet şerbetini seven hiç mi içemez

Rabbimin kereminden kesmedim bir an ümit
Bilirim o kapıdan basiretsiz geçemez

Yanarım o maziye atiye miras diye
Korkarım mutluluğa gölgeli kıyâs diye

Şükran AY