Gölgeleşen Bendeliğin Aşklaşan Efsanesi

Yürek yürekliğin serinliği, ilkyaz yağmurunu sakinliğinde musikileşir.

Ipılık sevdanın şahdamarından yakın funda şafağı,
Kalp kalbeliğin çılgınlaşan şenliklerindeki gemalmaz durağı.

Ormansı yaprak yoğunluğunda kilimsi renk cümbüşlerinde,
Sevgi dekorlaşarak taze çehrede tatlı gülümsemelerde kutlansın.
Sonra şahlanıp bütünüyle küheylan edasında hayata dalıversin.

Canıma su veren aşk meltemlerinin vefalı sultanı,
Şiirsel hatıraların gümüş kanatlı soyluluğuyla sarar.
Düş boyutundan öte sevinçli yaldızsı Kervankıranı,
Hep gönül gözlerine ışıldar, yüreksizlerden ölümüne kaçar.

Şölen armoniliğinde özden sıyrılmış sergiyle parlayan,
Büyülü bir dünyanın sılasından ışık selleri çağırsın.
Hayaller önce gönüllerde meyveye durarak sonradan,
Gönenç aydınlığı gölgeleriyle düşler eşliğinde aşka bağlansın.
Hafif dalgaların ceylan ürkekliği kıyılarda saklansın.

Can ötesi gönül yarılığının bin ışık yılı uzaktan hissedilen,
Dolunay frekanslı selamla yaydığı yansılar manzumlaşır.
Yeşillenen deniz mavisiyle taçlandığı sahillerde dirilen,
Denizanalarının sevgi şemsiyelerine gebeliği pıhtılaşır.
Alabildiğince derinleşen camdan şeffaf güzelliğinden,
Sevda denizinin medleri canları sarar ve sırlaşır.

Menekşeler karşılar ve uğurlar; laleleri, gülleri ve bülbülleri,
Nazenin yapraklarının konukluğunda tiril tirillikte titreşerek.
İğde kokularının koynunda sevdanın kibar elleri,
Dolunayla işmar eder, çepeçevre sarmalayıp birleşerek.
Derin manalı bakışların etkilediği özden gülmeleri,
Tenteleşen meltem havalandırır rotasında yelkenleşerek.
Gölgeleşen bendeliğin aşklaşan sen’delikteki güvertesi efsaneleşerek.

S. Edip Yörükoğlu