Gölgelere Sığınan Sevda

Bir ses var içimde,
Geceye karışmış, sessiz bir fırtına gibi,
Unutulmuş sevdaların peşine düşen,
Kendini bir daha bulamayan adımlar gibi.

Hangi şehir bu?
Adımladığım kaldırımlar, dokunduğum duvarlar,
Hepsi seni hatırlatıyor,
Ama sen yoksun, yalnız gecenin soğukluğunda adını fısıldayan rüzgar var.

Bir zamanlar,
Bir bakışınla aydınlanırdı yollarım,
Şimdi ise yıldızsız gökler altında,
Bir gölge gibi süzülüyorum sessizce.

Ellerim titriyor,
Sana dokunmaya korkar gibi,
Biliyor musun, hatıraların,
Karanlık bir denizde kaybolan gemiler gibi…

Bir şiir yazmak istiyorum sana,
Her kelimesinde, kaybolmuş anılarımızı bulmak,
Ama her satırda bir kez daha,
Senin olmadığın gerçeğiyle yüzleşmek zorundayım.

Bir pencere var içimde,
Açmaya korktuğum, ardında hatıralar saklı,
Seninle yürüdüğümüz o eski yollar,
Şimdi rüzgarın savurduğu yapraklarla dolu.

Hangi anı bu, hangi sevda,
Adını bile anmaya korkar oldum,
Ama bil ki, her karanlık gecede,
Gölgelere sığınan bir sevda var içimde,
Ve o sevda, senden bir daha kopmamak için bekliyor, sessizce.