Gölgelerdenmiş yaşamı bahar'ın

Boyu boyum kadar,
Yalnızlığımın
Terkedilmiş bir insan
Görüntüsü veriyorum.
Hazır değil göç’e dudaklarım
Biliyorsunuz,
Çok şeyler söylüyorum.

Yıkıp gidiyorum çağları,
Peşimden geliyor geçmişim
Dur diyenim yok şimdi,
Hayret ediyorum.

Bura nere, ben kimim?
Nereye gidiyorum?
Niçin mevsimlerden sonbahar?
Hava sessiz ve soğuk…
Kim bu insanlar bilmiyorum.

Sesler yankı yaparmış,
Gölgedenmiş yaşamı baharın.
Ah kara gözlüm,
Aç deme gözlerimi
Bir rüya sanki yaşamım,
Uyanamıyorum.

Her şey çok hafif,
Bir yağmur yağıyor üzerime hafiften
Bak, Yalnız değilim gittiğim yerde
Kâğıt helvalar yiyor,
Işıktan atlara biniyorum.
Vazgeçtim sahte cennetinden dünyanın
Elveda diyorum.