Gölgelerde ki ben.. Şiiri - Ertuğrul Koç

Duyun sesimi! Naçar oldu yüreğim,
Dimağımda elem veren vukuatların esaretindeyim
İstikbal uzak mı? Ya vazgeçilmez hayallerim
Selamı çok gören mazimin tükenmez eseriyim

Kaldırımlar; ömrümün her faslında alnımda
Yek gözüm sise bulanmış iltihablı temaşa
Vücudumda çizgi çizgi kahır zorlamaz ispata
Gidemezdim bu sahrada ezeli virdim olmasa

Seyr-i aleme dalmış beşeriyet ruhları kanlı
Menfaate dalmış insanlık necis kafalı
Kuyu; kazana kazılmiş. iftirası:’Toplumdaki zanlı’
Sancılardayken simalar dönmez bu cenaha’Azılı! ’

İçimde yaşadım sevinci,kederi yoktu sırdaşım
Duvarlar arasında tanıştım hayatla olmadı barışım
Gördüğüm eza çektiğim cefa tek hissiyatım
Hak Teala’ya açılmasa ellerim zakkum olurdu bedenim

Benim sözlerim değil dillerde ezber olan
Hissedişlerim değil yüreklerde korlaşan
Hayallerim değil zihin aleminde sertac olan
Gölgelerde ki gölgem değil Başçiftlik sokaklarında kaybolan.