Gölgeler, Yansımalar ve Fısıltılar

tek başınasın.
gölgelere, yansımalara, fısıltılara doğru
-fuzuli bir vakurluk edasıyla-
yürüyor, yol alıyorsun.
dalgaların durulalı nice zaman geçmiş
lakin
limanına uğrayan, kıyılarına vuran, kapını çalan yok.
bir dönem ki:
konuşmalar kesilmiş,
bireyler birbirine uzak,
kafalar daimi çevrilmiş,
gözler ise etrafını görmekten aciz.
anılar zihinden bulutlara doğru buharlaşırken,
artık her cümlenin öznesi tekil şahısa inmekte.
sokaklar ıssız, fertler mekan bağlamından tecrit edilmiş.
doğa ise bakirliğine insan olmadan dönüyor.
çevreyle ilişiği kesilmiş bireyler,
suni bir bütünü;
silüetleriyle, birbirine benzer parçalar olarak tamamlıyor...