Yalnızlıktı karanlık ve sessizlikti yalnızlık
Işığın doğduğu andı hüküm, hakikate ol dendiği andı…
Önce Ulu bir hükümran gibi duruyordu karanlık gece!
Sonsuzlukta bir yürek gibi hâkimdi kendine
Taki… Işığın varlığına dek.
Kâinata açılan yolun şahadeti oldu aydınlık!
Gidemediği yere
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta