Gölgeler Şehrinde Şiiri - Bülent Öntaş

Gölgeler Şehrinde

Unuttum seni giderken gölgelerin şehrinde
sabah güneşi doğar mı yokluğunda keyfince
suç benim değil
uyuya kalmış kirpiklerim ince ince
unuttum, unuttum seni giderken sevgili
adım adım menzile

Unuttum patika yoldan geçerken tozu toprağı
yaz yağmuru yağar mıydı hiç bu vakitte
göç benim değil
şemsiyesini almış sevdalılar bulutların gölgesinden
unuttum, unuttum günü giderken sevgili
saydım sövdüm geceye zifirinde

Unuttum kaç bahar geldi geçti gönül sehrimde
kimin umurunda mazinin unutulmaz izi
hiç benim değil
göçmüş gitmiş kervanlar dizi dizi
unuttum, unuttum güneşi ayı, gökte yıldızı sevgili
verdim veriştirdim dikensiz gül bahçesine

Unuttum çiçekler açarken ellerimi cebimde
mısralar kimin şehrinde hüzündür şimdi
coş benim değil
turnalar semahı dönerken baş ucumda
unuttum, unuttum deyişlerin söyleyişlerin avazını sevgili
aldım verdim gönlümü yeryüzünden gökyüzüne

Velhasıl uyuttum aklımı düşlerimin cepkeninde
çektim üzerine kalın yorganı, yastık elde
kapalıydı pencereler bir yaz gününde
hoş benim değil
yola düşmüştü hancılar, yolcular benden önce
unuttum, lokmayı yuttum susuz, şarabı sensiz sevgili
döndüm durdum turna turna, hal-ince ahval-ince

Bülent Öntaş
17.07.2024 - İstanbul

https://youtu.be/37mNLZnWvWs?feature=shared