Gölgeler ölürdü

leblerinin uçlarından yanaklarının iki gamze yatağına
mağmaca akan
yüzünün yedi şiir dizesini sabır sayfasına nakışlayan
ağzım yüreğimdir yüzümde
ağzın yüreğinin özetidir yüzünde
yanar tutuşurum herbir sözünde.
yüreğin yemişte bakışını gözlerine almışsan
her bakışın maviye çıkar yürek göğümde
gözlerinin belcesine tamamladım yasımı yeminle
ver yüreklerimiz öpüşsün ağzımızda
kıyametimiz yansın nefesimizde
kıyama gövdelenen leblerimiz yunsun dilimizin zemzeminde
kızıl güller susta dursun hemdemimizde
dişlerimiz nazbar kenetinde
boynum zülfün kemendinde asılayım sinende şahrud
gökyüzünün gözleri daha kançanağıyken
pelte-k lenen bedenimi toparlayıp
kıçımı kırıp oturduğum yeri terketmekle yaşamsavan bir kentin
en ışıklı gözleri perada yaşıyorum ve görüyorum ne acı
göğsümde bulut gibi ürperirken sen
kahrolası bunları düşündüm dinle
önce bileklerini kestim şiirlerimin
kanla yazdım geceyi.
yetmedi gözlerini de yaktım
alkülle yazdım esrik karanlığı
kör sokağımın köşesinde bir ibne,
gözlerini döküyordu esrarın külüne.
alışkanlıklarını yetiştiriyorlardı birbirlerine tükenik orospular
yüzün ay gibi kehribar taşına dönerken gözlerimde
polisce ellenen mendil satıcısı bir sübyanın
gözyaşları korku korku yuvarlanıyordu
çığ gibi şakağından yanaklarına tarlabaşında.
ben şiirlerimin gözlerini çıkarıyordum
o kürt sübyanın serçe parmaklarıyla.
kafataslarında ki pencereleri söndüğünde pezevenklerin
kan çanağı açılırdı gökyüzü üstümüze.
içi bitmişte geçmiş kadınların göğüslerinden
karınlarını doyuran piç kurusu godoşların
pis nefesleri sokağa taşarken.
kehribar ay yüzün daha bir taşlaşırdı şiirlerimde
yüreğim taşa keserdi elimde şiire
bir deri bir kemik kalırdı alamut kalem
balık sokağında beyoğlunun.
götünden büyük bir sike oturtulduğunda
taze bir sübyan arka sokağımda
ki, öncesinde gizli hayvan sikiciydi bu lağım kişilik..
peranın bütün sokakları gözyaşı nehridir
boğazı besleyen kabataşta.
damarlarındaki parakan tazelenip kalınlaşırdı el kirinden.
yeniden doğardı ilk gecesinde bir kızoğlankız
anadan doğma bir puştun koynuna.
para puşttadır..
gölgeler ölürdü beyoğlunda.
ah kuşlarda unutmuş kuşluklarını, kanatlı olmuşluklarını perada
kitaplarım iskelete döndü kütüphanemde .
içine çekiyor pencerem havayı kirini arındırmaya
insan gözünü yitirdi pera.
anlarımki sensiz dünyayı boşuna görmüş gözlerim..
sensiz gözlerim pera.