Gölgeler II - Eskimiş ceket

l
Karşılığı olmayan sevgiler de
İçten içten yanmalar gizlenir ...
gözlerinin perdelerinde
Yürek sızısı,
paye paye kemirir de içini …
aşk tan soğutur insanı
Ütopya olur aşk ve aşkla gelenler
Yıkılır duvarlar, aşınır duygu çeperlerin

Her sevginin gölgesinde ...
cehennem deryasından alev ırmağı akar
uçmayı unutmuş serçe ürkekliği
inanması güç bir karmaşaya dönüşür de
sonu bilinmeyen seraplar görünür.

Koskoca boşluklarda bir hayalperestlik...
örümcekle örülmüş ağa bürünür ...
menevişlerle çevrilmiş kafes aralarında

ll

Durağı yoktur aşkın
Ama, inmek isteyen çoktur ...
Duraksız her köşe başında...
zamansız,
düşünmeden ,
hevesli duygular eşliğinde

Sonrası, hep hüsrandır o inişlerin de
çok kere ...
süre geçer pişmanlıklar duyulur
usul usul yansımalar başlar

Rüzgarlar eşliğinde ...
dallardan düşen yapraklarla ...
haberler uçurur aracı kuşlar ...
çirkin ötüşleriyle

Kirlenir tertemiz kanatlar dallarda
Utanır yapraklar yeşilliğinden …
sararır her söylemin de

Ama, bilmezler ki
Geçmiştir artık onun vakti
Gönül kapıları kapandı bir kere,
Gidenlerin ardından yağmurlar yağmaz ki
Solmuştur yaprakları
Kızarık değildir yanakları
Bal akmaz dudaklarından
Zehir tadı verir varlığı
Sesi diken gibidir, hemen batıverir insanın...
içine içine
Duymayanın sesi, duyulmaz olur
Görmek dahi...
gözüm kör olsaydı dedirtir insana her vakitte

lll

Neyse ki sırtın da bir ceket kalmıştır hala
Bahçen de artık nar ağaçları yerine ...
meyvesiz ağaçlar yetişir...
benzetirsin kendine
Kurumuş gövdeyi , aşiyansız dalları
Su tutmaz kökleri ,
küskündür...
kuşlar uğramaz olur ikindileri
gölgesinde tatsızdır bir bardak çayı

Gözünü dikip baksan da, yalnız duygularla...
gökyüzün hep bulutludur
Yağmurlar ıslatmaz seni
Ayaz üşütmez

Üşümüştür zaten yüreğin...
güneşli sandığın havalarda

Toz bulutu içinde hülyalar görmezsin
Deniz, engin değildir
En sığ yerinde oyalanır çıkarsın
Ve yolunu tutarsın ...
dalgalar eşliğin de
İki kadeh olmuştur arkadaşın
Bazen öğlen vakti,
Bazen akşamüstü
Geceler yarindir her daim

Bir kalem
Beyazından bir kağıt
Ya uçurtma çizersin
Ya yelkenli
Nereye gideceği, nerde duracağı belirsiz ...
iki yolculuk hayal edersin
Bitmeyen gecelerden sabahın tanına
Eskimiş ceketin hep omuzundadır

Tabağın küçülmüştür
Yıkanmaz tabakları tercih edersin
Ne bulursan onu doğrar atarsın tencerene
Ne yediğinin önemi yoktur
Çok kereler ...
Tadına bile bakmazsın
Zaman akar gider
Saçın aklanır
Sakalın uzar
Bahçenin çiçeği böceği yoldaştır senin
Yeni dilinle konuşursun
Hafif hafif ağrılar hissedersin...
yorulmuş bedeninden

lV

Kar yağar gibi olur mevsimlere
Her mevsim kış görünür sana
Her yol tipiye tutulmak gibidir yürürken
Ve bir daha, asla baharlar gelmez diye ...
İç geçirirsin ...
yıldızlar kaybolmuştur
Gökyüzünün maviliklerin de
Ve karanlık çöker gözlerinin ferine
Eskimiş ceketin hep omuzundadır

V

Bir durak sonra ineceksin sende hayatın vagonundan
Gölgelik bir yerde
Kimseler bilmeyecek belki de
Duymayacak kuşlar son nefesini

Işıklar sönecek , o vakit karanlık çökecek
üstümüze
Bir çukur evin olacak ,
Saracak seni arınmış tertemiz toprağın kokusuyla
Yağmurlar ıslatacak...
Gözün yaşı sanacak çiçekler
Goncalar ağlayacak, belki de solacak her güne hüzünlenerek
Eskimiş ceketin asılı kalacak duvarda

Dua çiçekleri el açacak başucunda
Gerbera lar …
kök salacak toprağına

Sen, çöktüğün yerde kalırken sessizce
Dönüşsüz,
sonsuz sahralar da
Irak seraplar göreceksin,
belki bir vaha

İşte o vakit ...
düşlerinin …kızgın kumsalların da,

elbet var olur ...
yeniden sevda …

mtu...desert '19