Gölgeler/I Şiiri - Ali Gençay

Gölgeler, küf kokan sensizlikler
Düşsen dilimden
Bilirim ki aşk öldü diyecekler
Aç koynunu ölüm,
Beni senden başka kim bekler
Uyutmayın beni
Gece ihanet besler

Acı kalbimin ortasına sinmiş
Yıldızlara kurulmuş darağacı
Düğümlenmiş ilmekler
Çözsem bir, bir
Göz yaşlarım yağmur gibi dinmeyecekler
Ana beni uyandır
Uykudan hayırlı secdeler
Tek, tek çekilmekle bitmez
Sabır dolu tespih gibi günler

Başıma dikilsin
Beyaz buz gibi mermer
Adımın altına düşsün
Rahmetten kelimeler
Uçun kuşlar
Burada mevsim soğuk eser
Uzat elini huzur
Şans dediğin süslenmiş kader
Atılsın yazı turam
Bilirim şansım bu benim
Yıldızlar gibi hep uzaklara düşecekler

Sevdaya yanmış yürek
Ah edip inler
Ayrılık yarın değil
Şimdi beni bekler
Çizdi kalem, karalandı defter
Bu yürek ne kadar sevdi
Bilmezsin/Bilmeyecekler