Gölgeler gibi Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Benlik vurgun yer se aksar kişilik,
Deryada çırpınan dalgalar gibi.
Bir ömür tükenir, biter ikilik,
Gecede kaybolan gölgeler gibi.

Dönüp dolaşırken hayat yolunda,
Toplanmayan meyve çürür dalında.
Vaziyet coğrafya iş bu halında,
Tabi afet görmüş bölgeler gibi.

Her geçen zamanın kaybolan izi,
Sürekli bilmeze götürür bizi.
Karşıdan çağırır ruhun ikizi,
Yaşlılık bu hali belgeler gibi.

Ne zaman isyanla dolsa kaderim,
Hep kendi halime yorum ederim.
Diyeceğim vardır illaki derim,
Sözü hikmet olan bilgeler gibi.

Netleşir her şeyde oluşan kanı,
Kanıya temel mi? bilimsel tanı.
Belirsizlik bazan bozar insanı,
Durmuşoğlum bozuk ilkeler gibi.