GÖLGELENMİŞ BAHÇELERİM...
Bir hayâle koşup durdu, tökezledi ayaklarım,
Nedâmeti duya duya, saçıma doldu aklarım.
Öyle bir yeis duyduğum, tütmez oldu ocaklarım,
O hayâl ki, büyük sevdâm, onu gönlümde saklarım.
Geçti ömür, ışık nerde, bir kıvılcım olsun yeter,
Her yeni gün umut biter, gelen günler dünden beter.
Nerde güneş, aydınlatsın, o yâr hep kaşını çatar,
Mutluluk bulmak isterim, keder, köşe bucaklarım.
Buz tutmuş tuttuğum dallar, kuyulara düşüyorum,
Bana bunca acı sözü, nasıl dersin, şaşıyorum.
Ne olur gel, tut elimi, ısıt beni, üşüyorum,
Nasıl çâresizim bilsen, kaybolmuş sığınaklarım...
Gölgelenmiş bahçelerim, ümit çiçeklerim solmuş,
Işık saçan gözlerime, şimdi gözyaşları dolmuş.
Anladım ki, sana giden yollar, yazık, çıkmaz yolmuş,
Fırtınada harap olmuş tüm sevgi yığınaklarım...
Şimdi, sensizim, suskunum, ötmüyor gönlümde kuşlar,
Bitsin artık acı derken, hergün ah, yeniden başlar,
Bitmeyecek, biliyorum, ömrümce attığın taşlar,
Acılar beni kovalar, ben hep hüznü kucaklarım...
Hâlenur Kor
6 Eylül 2009
Halenur KorKayıt Tarihi : 6.9.2009 13:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
güzel şiire kocaman tebrikler..
Bitsin artık acı derken, hergün ah, yeniden başlar,
Bitmeyecek, biliyorum, ömrümce attığın taşlar,
Acılar beni kovalar, ben dert, hüznü kucaklarım...
Maalesef sevgi almadan vermekmiş.Kaleminiz durmasın.
.Sevdiklerinle Cennet-ı A'lada buluşasınız.Müstecab dualarınızı beklerim
TÜM YORUMLAR (4)