Gölgelenme Şiiri - Ali Bülent Şafaklarağ ...

maziye dalıp çıkan sarhoş balık Ahmet T.ye..

ben şimdi alıpta başımı gideyim
gölgem sana emanet..
saçlarımda kır düğünü hazırlığı,
dişlerimde siyah beyaz fotoğrafların sararmışlığı,
namlu heveslisi şakaklarım zonkluyor
beynim kızıl kıyamet...

ben şimdi kaldırıp kaşımı gideyim
cevaplarım zamana emanet..
istikametim hatıralar mezarlığı,
alnımda saçmasapan bir Münker Nekir pazarlığı,
bir soğuk bıçak kaburgalarımı yokluyor
sırtımda eskidikçe büyüyor ihanet...

ben şimdi saklayıp gözyaşımı gideyim
ağllıyorum diye sevinmesin muhannet..
neresinden hıçkırsam bilmem karanlığı,
damıtıyor gece elleriyle bir intiharı
bir ceset kendi kabrinde ki fesleğeni kokluyor
ve salya sümük ıslanıyor kolumda cinayet! ..
.

.

.
ben şimdi, nasıl paklayıp kendi naaşımı gideyim
tabutumda ağır bir sûkunet
kim bilir hangi kürekle attığımı mezarımın toprağını
ve hangi fotoğrafın altında nefessiz kaldığımı...
kırkı çıkmış bir ölü gibi zamanla ayrılıklarda unutuluyor
her yalnız bir şekilde gölgeleniyor nihayet...