Gölgeden Güneş Doğuran Erdem

Yüz küfü ruha haset ruh aynaya düşmandır
Seni billûrdan pınar hangi nazar ki kılar
Aksin asla görünmez o suretin pişmandır
Yosunlu yüreklerde ateş yanmaktan yılar
Aşkın feyz kadehinde sabrın rengi saklanır
Yudumladıkça azar azar ziftler aklanır

Gök mavisi tufanlar kopar ardı sıralar
Şimşeğinden sakınan nefaset nerde hani?
Rızıksız insanlığa vurur koyu karalar
Çorak topraklarında bereket nerde hani?
Gözyaşıyla yıkanan gönül ömrü vecd eder
Bereketli her damla ihyasıyla mesd eder

Gölgesinden güneşler doğuran nurlu erdem
Suretinden ay vuran pür melektir fazilet
Kanat çırparken uyku o karanlıklar müphem
Zindanda tutukluya gece baki emanet
Zühre doğar aniden fetretin başı kurban
Nefsine söz geçirip yakarsan duman duman

Seçkin, nurdan ruhunun can atı seferidir
Dizgini ram edeptir sille vurur gaflete
Yönünü dönse parça ziyanın neferidir
Mutluluk gölge verir bütünden rehavete
Aynadır gönlün göze ne görürse onu der
Arınmamışsa eğer pak olanlar hep heder

Şükran AY