Gölgeden Gölgesine Şiiri - Zeynep Demirel

Karanlık bir tünelde yürüyorum
Uçurum kenarı mı desem daha doğru
Etrafımda dostlarım var
Ama yaram kanıyor
Anlatıyorum ama geçmiyor
Aklım karışık
Ruhum daralıyor
Bir çığlık boğazımda takılı
Haykıramıyorum acım çok
Uyuyorum o
Uyanıyorum; hayalimde o
Konuşuyorum o,
Susuyorum o..
Her şey o herkes o
Gökteki yıldız o güneş o
Duyduğum söz o gözümdeki yaş o
Kalbimi kıran o beni mutlu eden o
Bunları anlatıyorum
Anlat anlat bitiremiyorum
Öyle çok o var ki içimde
Hangisini anlatsam eksik kalıyor
Ama o yok karanlığımda
Ben sadece gölgemle kalıyorum yalnızlığımda
Bir de ah dostum sen varsın yanımda
Gözyaşlarımı silen
Acımı dinleyen yaramı sarmaya çalışan
Yüreğimi bilen
Sen karanlığımda elimden tutan
Sevgilinin bıraktığı izleri,yaraları
Beni kanattığını görüpte
Beni koruyan dostum
Ben o diye ağlarken
Sen geçecek diyorsun
Uçurum kenarında elimden tutuyorsun
Onun korkup gittiği yalnızlığımda
Benimle yürüyorsun
İyi ki varsın
Ruhumun doktoru...
(05.11.2010)