Gölgedekiler Şiiri - Canan Özanaç

Sanmaki bildiklerim hayattan ibaret
Yerin yedi kat dibinden, miraca dek...
Çok biliyorum çok...
Mesela nasıl bıçaklanır gece
Nasıl kurban edilir ayın ışığı
İyi bilirim...
Acını sürersin göğsüne
Gözlerini getirirsin, gözlerinin önüne
Ne ayın şavkı kalır, ne gece...
Yani iyi bilirim yerin yedi kat dibini
Hasreti koydunmu sofrana aş niyetine
Cehenneme ne hacet
İçtiğin zehir, yediğin zıkkım
Kolarında zebaniler,
Alabildiğine; cehennemdir heryer...
İyii bilirim ben, çok iyi bilirim
Martılar çığlık atar
Benim kursağım çatlar
Sessiz, dilsiz çığlıklarım var
Konmadan göçen kervanların
Hem devesi, hem yükü benim...
Sonra,
İyi bilirim göğün en tepesini
Radyoda inceden bir hicaz
Elinde mürekkebe bulaşmışsa biraz
Ter değil alnındaki
Sanki kevser ırmağından fışkıran su tanecikleri...
Yani hayatla sınırlı değil gördüklerim,
Kabuslara düşer cehennemi
Hayale dallar cenneti görür gözlerim....