Gölgedeki sorular Şiiri - Mücahit Aras

Gece, bir sis gibi çökmüş şehirlerin üstüne,
Her köşe başında bir başka hikaye yankılanır.
Gözlerim, yıldızsız gökte kaybolmuş rüyalarla,
Zamanın yüküyle ezilmiş duvarlara bakar.

Sokaklar, belirsizliklerin sarmalında kıvrılırken,
Gözlerim yorgun, ama sorulara doymamış.
Kim bilir, belki de her adım, bir diğerinin yankısı,
Ve her soluk, geçmişin gölgelerinde kaybolmuş.

Karanlık, bir örtü gibi sarar bu yorgun şehirleri,
Bütün sokaklar, birer labirent gibi çözülmeye çalışır.
Ama belki de, en karanlık köşede,
Bir parça ışık, en sessiz fısıldar bir sır.

İnsan, kendi içindeki karmaşayı çözmeden,
Dış dünyayı anlamak zorunda kalır.
Ve belki de, en büyük mücadele,
Karanlıkta kendi ışığını bulmaktır.

Her köşe başı, bir başka sorunun kapısını aralar,
Her adım, bilinmezin kapısını zorlar.
Ama belki de, en derin sorular,
Gölgedeki sessizlikte cevaplarını bulur.