Gölge ve Gerçek Şiiri - Emsal Toprak

Sokaklar kalabalık, caddeler insan seli
Nasıl bir dünya ki bu, her kafada bir hesap
Kimisi akıl küpü, kimisi de zır deli
Biri gül büyütüyor, öteki gül'e kasap

Gördüklerim ucube, bir zıtlıklar dünyası
Zenginliğin içinde, hep kıtlıklar dünyası
Urbalarla kemik ve etlikler dünyası
El ele nefis, şeytan gözlere çekmiş mili

Boğazlıyor insanlar birbirinin gölgesini
Kanla boyuyorlar kalbin zümrüt bölgesini
Alemlerin rahmetini, insanlığın bilgesini
Bilmeden, öğrenmeden oluyorlar hemen veli

Yaşlıları gencim diyor, gençleri çocuk hala
Beli bükük adamlar, atlıyor daldan dala
Oynanıyor bir tiyatro, bakıyorlar martavala
Belli değil ceplerdeki, acaba kimin eli

İrin kusuyor konuştukca, kelli felli adamlar
Onüç, ondört yaşında gece kulübünde damlar
Düşündükce bu sahneyi ruhuma kanım damlar
Ah..Daha neler söyler, olsa kalbimin dili

Ne ateşler söndürür, bir damlacık gözyaşı
Döndürür ilkbahara, kalplerde olan kışı
O, bir damla yaş çevirir, insanda her akışı
Koklasalar kalplerde, yıllardır açan gülü

Bu kalem haykıracak, her zaman sağ cenahtan
Gel denilir meleklere, el aman sağ cenahtan
Ritim alır, nota dizer, saz ve keman sağ cenahtan
Nereye döner yüzünü, sağa yatarken ölü.