Gölge şeytanlar Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

bir karanlık dünyanın,
ıssız bir sokağında,
yürüdüm korktuğum şeytanın,
gölgesinde,
çocuktum,
koştum,koştum durdum durmadan,
arkama bile dönüp bakmadım,
ama o da koştu durmadan,
takip etti o da,arkamdan,
zor attım kendimi sonunda eve,
o korktuğum,
şeytan beni yakalamadan.

şeytan seni çarpar diyerek,
büyüttü beni anam,
gölgeleri kımıldayanı şeytan gösterdi,
kızarken,aldatırken,
yere tükürme çöpe ekmek atma,
duvara işeme,karanlıktan geçme,
besmelesiz geçme,
eşikten önce sol adımını atıp geçme,
besmele çek,sonra geç,
derdi,
korkuturken, öğüt veren anam.

oğlum derdi,şeytan çapar,
bak ağaçların arasında gizlenmiş bakar,
üç kulfu, bir elham oku,
bu dualar onu kovar,
oku onu hiç dilinden dilinden,düşürme,
yoksa o gördüğün şeytanlar,
hata yaptın mı çapar da,
zevkinden kalkar
karşında zil çalar fıkır,fıkır oynar.

Beni böyle büyüttü geçmişte anam,
şeytan korkusuyla,büyüttü,
onun için çocukluğumda,
en ufak gölgede korkup irkildim,
gün oldu korkumdan altıma yaptım,
hala yatmadan, bir elham üç gulfu,
okumadan yatamam,
yatarsam,
tavanda dolaşır,duvarlarda dolaşır,
tıpkı eskisi gibi şeytan,
gölge şeytanlar,gölge şeytanlar.