'ellerine kan sürülmüş babaları görmek ürkütmez bir ölüyü'
yeni yüklendi tozları raflar…
akşamı elleriyle kapatan çocuğun kâkülü olmaz!
sorulmaz bir çobana fildişi kuleler…
yenildi yenilecekler
bitmeden hiçbir şey…
sürgün verince taş, açılınca kapısı sabahın
kalabalıkların adresini değiştirdiği şehirlerde
ellerine kan sürülmüş babaları görmek ürkütmez bir ölüyü
geçsin, bırakın takların ve çiçeklerin altından gürültüsüyle
gölgelerin istasyonu olmuş meydanlar kim bilecek?
kim bilecek yüzlere gerilmiş şarkıyı
kim bilecek!
tanıdıkça kendini, intiharı seçebileceğini
Bir anneyi korkutamaz karanlık ve ses
ki uzak bir yoldur yalnızlık, geceleri tamamlar kendini
itiraf etmek vicdan gülünü diriltmektir sarhoş sofrasında
martılar çözmez elindeki düğümü ey gözleri olan
bir aralıktan nefes almak gibi uyumak
düşünen, düşünen ve düşünen
giysilerinden sıyrılarak karşına dikiliyor unutmak
eskitilmiş kitaplardan okunarak avluya serpiliyor kül
işte bu! işte yıkılan!
kaldırımlardan hızlı adımlarla geçtik
bahar uzaktı, ağrıyarak eriştik
Kayıt Tarihi : 18.12.2008 12:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair Karin Boye'nin dediği gibi:
"Tabii ki tomurcuklar patladığında acır, yoksa bahar neden tereddüt etsin ki?"
Güne düşen şiirinizi ve sizi kutluyorum, değerli şairim.
Saygılarımla.
Hiç intihara yakın olmamışsınızdır bu kadar...
Selam olsun kaleme
TÜM YORUMLAR (22)