Gölge Oyunu Şiiri - Şevket Güler

• 

  Şevket Güler

  Katkılarınızdan dolayı Hülya Hanım,
  sonsuz şükranlarımla.
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz
• 

  Hülya Gülmüş

  Şiirinizi bana hissettirdiklerini «»işaretleri arasında şiirinize iliştirdim.
  Beğeniyle okudum. Yüreğinize, kaleminize sağlık...
  
  
  Gölge Oyunu
  
  
  kendimden vazgeçtim
  
  
  çölde sanıp
  kum savuran bir rüzgar
  geziyor içimin sokaklarında
  «rotasını ince ince çizerek»
  
  
  nefesinde buğulanan
  cam izi kadar(ım)
  gözlerindeki aynalar kamaşıyor
  taradıkça uzuyor saçların
  sonra
  uğrunda ateşte yanacak
  bir mumla aydınlatıyorsun yüzünü
  «erirken ben»
  
  
  sesin
  gölgeni (s)aklıyor
  rüzgar ateş(l)e oynuyor
  
  
  ellerim yakalıyor «gölgeni»
  hiç tutmamış gibi bırakıyor
  
  
  suda
  balık avlar gibi bakıyorum
  bambaşka bir bakışını keşfediyorum
  gözlerinin renkten renge akışını
  yıllarca onunla oyalanıyorum
  
  
  durduk yerde eriyen mumun varlığı
  yokluğuna işaret
  mum söndü karardı iç sokaklar
  «gölgeler karanlıkta kayboldu»
  
  
  yüzün
  rengin gölgesi
  gözlerindeki aynalar kamaşsın
  
  
  sen hala aydınlığı
  perdede oyun sanıyorsun
  «oysa gerçekte güneşin yansıması/sın»
  
  
  Şevket Güler

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (2)