Çocukluğa övdüler ay ışıklarını
Mehtap dediler süslü kelimelerle
Örtülen çirkinliklerden söz ettiler.
Körpe yürekler zahiri şavklara baktı hep.
Keşke bakmasaydın ey gözler!
Hiç kanmasaydın ey çocuk.
Gölgeli ışıklar olmasaydı ah!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta