GÖlge Oyunu Şiiri - Halil Oral

Çocukluğa övdüler ay ışıklarını
Mehtap dediler süslü kelimelerle
Örtülen çirkinliklerden söz ettiler.
Körpe yürekler zahiri şavklara baktı hep.
Keşke bakmasaydın ey gözler!
Hiç kanmasaydın ey çocuk.
Gölgeli ışıklar olmasaydı ah!
Gizlenmiş ne varsa görseydi gözlerin.
Belleseydi dimağın güneşe duvar çekenleri.
Çocukluğunla ezseydin
Seherinde gündüzün siyahlarını…
Bilmedin, anlayamadın…
Aynalara bakmayışın bu yüzden…
Sahtelikler mutlu etmiyor seni
Ne varsa çıplaklığıyla göreyim
Yüzleşeyim dersin.
Ne de haklısın…
Tanıdın mehtapları, gölgeleri bildin
Alaca karanlıkta karnından heybelileri
Bir bir belledin.
Güneşi bu yüzden
Gerçekliği isteyişin bu sebepten.
Bildin güzeli hem de çirkini
Gördün alacalı mehtabı.
Güneş sana hasretken sen güneşe sevdalı
Bitsin bu hasret bitsin bu hasret…
Bitsin bu gölge oyunları..