Gölge Oyunu Şiiri - Erdem Nur Cengiz

Sen olmazların için
Karabulutlara yakaran 'gül'
Dost kımıldayışlarındaki
Masum sevda yansımalarına
İçtenlikle saygı duyduğum...
Derler ki ruhun yalana
Yüreğin riyaya kul olmuş.

Susturdum çöl rüzgarlarını
Kurak ve öylesine yakan
Sendeki kan kırmızısı
Sendeki yumuşak dokunuşlu dikenler
Çoğaltan değil de nasıl acıtan oldu
Yok yok
Sen de sus artık
Konuştuğunda
Acılı ezgiler kokan
Sevgi yumağı dilin
Kaleme düşünce hele
Paslı bir hançer
Dostda da yoksun artık
Çünkü sen
Düşmanıma yol oldun...