Gölge Oyunu Şiiri - Ali Gençay

aşk hınç mı ki yaşana
aşk oyun mu ki alkışlana

perdeye yansıdı aşk
günler doğarken zamanın rahminde
uzun çubuklar,oynatıyorum elimde
geceleri siyaha ben boyadım
gölgeye sevdalandım
bırak kendini ellerime
yaşatırım seni mum alevinde
naftalinledim,sardım,sarmaladım
yenilmedim hasretli gündüzlere
zamana yenik düşmedi perde
nefesleri tutup izlenen sen
sigara molasında ağlayan ben
kim oynattı seni
kim yaşattı ellerin de

ışık ölüm gibi düştü perdeye
söyle bana oyunu bozan kim
kim! !
bozan tüm tılsımı perde de
daha sana doymadan
göz yaşlarım tuzlanmadan
yıktı perdeyi eyledi viran
keman sesi de sustu
çalmaz sustu ziller de
yak ışıkları kapa perdeyi
bitsin gölge oyunu
kırılır çubuklar ellerimde
üşüşsün kahramanlar,üşüşsün üzerime
gölgede sevda kadar
güzeldir ölümde