Bir mum,
Bir fincan ve birkaç iskambil kağıdıyla ruhunu çağırmaya yeltenen
çaresiz o çocuk bendim işte...
Sesini ilk duyduğumda,dokusunun kadife,
kokusunun pahalı Alman çikolataları gibi olduğunu düşünmüştüm...
Tadını da birşeye benzetecektim...
Eşsizliğinin sana özgü zamanlarında,
Tanrının Beceriksizliği dökülüyordu ortaya....
Hiçbir parmak izini birbirine uyarlayamadığı gibi
Kalplerdeki yeteneksizliği de sergileniyor bu galeride...
Seni yaşamak;
Seni yaşayan insanların hayatlarında en gözde trajedi haline gelirken
Tabiki de sen komedyadan etkilenirdin hep...
Bense senin yanında
dram.
Sen yokken de
trajediyle. ilgilenirdim.!
Eserlerinle övün şimdi..!
Kayıt Tarihi : 24.1.2012 19:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!