Gölge Etmeyin Eloğulları

Gölge etmeyin başıma, eloğulları…
Kim çare bulabilmiş ki;
Siz çare bulabilesiniz gönül yarasına?
Hiç karışıp durmayın
Şurasına-burasına,
Örselemeyin kanayan yüreğimi
Ve acılarımla baş başa bırakın
Beni.

Bir ben bilirim yüreğimin nasıl cayır cayır yandığını,
Bir ben bilirim nasıl alev aldığını,
Bir ben bilirim nasıl tutuştuğunu,
Bir ben bilirim neden merhem kar etmediğini,
Bir ben bilirim neden ölüp ölüp dirildiğini
Tanrı ‘nın her saati, her günü.
Çünkü ben yaşadım, siz yaşamadınız
Dünü,
Bugünü.

Bir ben yaşadım, ona da yaşamak denirse,
Soğanlara iftira ettim dökülen gözyaşlarım için,
İftiralar ettim kızılcık lerbetlerine,
Kalkıp yaşlılıklara bile yükler oldum sancılarımı,
Peki, ben bilmem de kim bilir
Acılarımı?

Gölge etmeyin başıma, eloğulları…
Bağışlayın beni kaderimin güneşine,
İşlesin damarlarıma kederlerim hançer gibi,
Dolsun kemiklerim elemlerle ilik ilik
Bir büyük karasevdada yaşayıp gitmekteyim işte,
Şimdilik.

(ZAMANIN BİR DAR VAKTİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 31-32/100)