Gölge Etme Şiiri - Necip Zeybek

Gölge Etme

Ne etsem yaranamadım şu insanlara.
Sözüm oldu,
Düşmanı dost eden,
Dosta post veren...
Düşmanını kaybedip,
Yüzüme duran da oldu;
Postu dar bulup,
Arkamdan vuran da...

Ne etsem yaranamadım şu insanlara!
Buluşum oldu,
Zor işi kolay,
Çok işi az eden…
Yüz bulup arkama dolaşan da oldu;
Adam sanıp arkamdan koşan da...

Ne etsem yaranamadım şu insanlara,
Görüşüm oldu:
Kışı yaz eden,
Olmazı ikaz eden…
Yüzüme bakıp alay eden de oldu,
Adam sanıp arkamda alay olan da...

Ne etsem demeden daha,
Aklı cin, fikri şeytan,
Kaptı son sözü ağzımdan
Çocuk değilsin ki sen, küsesin;
İnsan denilen beyni azman,
Anlar işine geleni, işine geldiği zaman.
Koyun değil ki müsaadesiz güdesin,
Odun değil ki lime lime kesesin…
Mademki sen bilge,
O insan!
İstemez başka bir ihsan,
Etme gölge yeter ki aman!