Gölge Düşmüş Oda Şiiri - Hüseyin Aktaş

Ne bileyim ağlamalıydım
Ondan mı acaba şimdi ben
Ağlamaklıyım
Öyle ya, öyle!

Bazen bir deniz dalgalanır
Bilir misin?
Dalgaların arasında sen varsındır
Ama ne dalga bilir bunu
Ne de sen; ama dalgalanırsın
Ölüm için dalgalanmak
Kim seni kıyaya ulaştıracağım vaadini
Verirse ona kanarsın...

Ortada ne dalga vardır
Ne de karaya ulaştıracağını söyleyen biri
Sadece sen varsındır ve sadece kendin gibi
Karartının biri

Biri sana kıyıyı gösterse
“Neyi gösteriyorsun sen ya”
Diyeceğin zaman gelince
Ona şunu göster
Ölüm az ötedede
Bilmediğine göre rüyalarını
Bana nasıl kıyıları gösterirsin, de
Ve
Bir o kadar küfret sessizliğe

Kimse gösteremez bu dalgaların kıyısını
Böyle bir kıyı varsa
Zaten ordasındır
Bana kıyıyı gösterme demelisin
Bana dalgaların rüzgârını göster

Sonra bir şiir
Ucunda yaşadığın yaşamın
Bir iki kelimesini kaydetsen
Ne olacak?
Ya hu sen yaşamın ta kendisiyken!
Hangi sözcükler yaşamın kıyısını tattıracak?
Kendini temizlerken sözcüklerle,
Kirleneceksin
Pisliklerin üstünde
Islanacak tozlu ömrün
Toz belki ince ama
Su ömrünün hakiki pisliğini koyacak ortaya
Çamurlu anılarla yuvalanmış bir rüya
Fışkıracak gözlerinden gölge düşmüş odana