Gölge De Saklı Şiiri - Yahya Öztürk

Hep yürüdüm
Bitmek bilmez, tükenmek bilmez
Kıyısında mor menekşe yolların.
Aklımdan geçenler yoldan geçenlerden çok.
En fazla onlar ürkütürdü beni.
İnsan boyu aşmış gölgeler.
İçinde fesat ,gıybet ne ararsan var
Gölgesi büyük kendisi küçük cüceler.

Yürüyorum..
Tenha ,sessiz ,kimse yok ,gölge yok.
Yolum sahile vurdu.
Huzur limanına yanaştım
Kediler köpekler martılar
İçleri tertemiz ,saf canlılar
Kocaman ,büyük kalpler, büyük bedenler
Seyre dalmışken etrafımı
Gördüm küçük gölgeler.
İçinde sevgi huzur ne ararsan var
Kendi büyük gölgesi küçük güzeller.