Günaha büyük
dünyaya küçük düşmüş biriyim ben
gözlerimi silmek için kullandığım bulutlu mendil
benden ağır benden zorlu bir yağmura
gebeymiș meğer
her kuşku nöbetinde sarındığım kararmış ceket
Ve evlerin düşüncesizce tüten ipekten tortuları
bende kan bende kemik bende insan bırakmadılar
Ve şimdi
sesin donuk tadına varmamak için
gölgelerin ışığına kavuşmuș biriyim ben
gölgeler;yeryüzüne parlak katreler kotaran...
kanımın son damlasına kadar ağlamak için
eprimiș bedenimin yorgun hatıralarına bata çıka yüreğimle yașıt rüyalar arșınladım gün boyu
fakat bilmezdim çoğu zamanlar
kanımın son damlası
hangi meyhanenin ilk yudumu
Kayıt Tarihi : 5.1.2023 00:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!