Gölge Adam Şiiri - Vasıf Gökhan Sengel

iskelede...
delik deşiğim kendi şiirimde
yavaştan çekiliyor terim
tenime...

nereye gitsem...
kovuluyor gölgem ardımdan
hiç yokmuş gibi zaman
boğuldukça utancımdan
üzülmez oluyorum...
üzülmez..

intikam aldıkça bu şehirden
yalan yanıma beyaz harfler diziyorum
öleceğim günü beklerken
izmir'in diri bedenine
atacak toprak arıyorum...
sokaktaki suç
meydandaki militan
pankarttaki isyan oluyorum...

iskelede...
denize atlarken
üzülmez oluyorum..
üzülmez..

intihara özendikçe
kovuluyor gölgem ardımdan
eski size
yeni ben oldukça
ağlıyor üzüntüsünden
bendeki eski gölge adam...