Gölge adam Şiiri - Demir Zengin

Bir gölge gördüm uzakta adam siluetli
Biraz kederli,kuşkuluydu gözleri
Bir hayalet gibi yaşıyor besbelli
Böyle küskün yürek görmedim
Mısralara sığmaz öksüzlüğü

Gizemli bir yürüyüşü var bu kemiksiz gölgenin
Şimşekler çakıyor,fırtına vuruyor üzerine
Bir bedevi misali yaşayışı
Izdırap tünellerinde dökülmüş kumları
Avuçlarında saklıydı yaşlı zaman damlaları
Dilinde vakitsiz elvedalar saklı

Pişman gibi bir hali var pişmanliklarindan
Esrarlı bir mektup gibi uzaktan gelen
Kalbini söküp almış çürümüş cesetler,
soluk soluğa kalmış sevda yokuşunda...
Rafları tozlu kalmış gölge adamın,
Yüzünde gülleri solmuş...

Yalnızlık senfonisi çalınıyor çığlıklarla bir
Karanlık melodilerde yok oluyor sevdikleri
Tenha bakışları nereye varır bu çorak adamın
Keskin bıçaklar doğruyor bedensiz ruhunu
Mısralara sığmaz bu adamın uğultusu
Sayısız gemileri apansız uğurlamış rıhtımından

Bir gölge gördüm uzakta adam siluetli
Biraz kederli,kuşkuluydu gözleri
Bir hayalet gibi yaşıyor besbelli
Böyle küskün yürek görmedim
Mısralara sığmaz öksüzlüğü