sanki bir an,
gölgemin durduğunu fark ettim!
elim, kolum oynuyordu ama
gölgemde bir hareket yoktu.
ışık yanılsamalarını düşünsem de,
farklı bir boyutta olduğumu
göremedim.
ısrarla yaptığım çırpınışlar
bana mısın dedirtecek ahvaldeydi.
tamam! biliyordum sessizliğini.
ancak olmuyordu, nafileydi nafile!
beden sessiz, beden durgun,
yaşamıyordu artık umudum...
gidişinle bozulmuştu bu oyun.
gidişinle çakılmıştı, kırık gururum.
birisinin söndürmesini bekler gibi
dibime yansıyordu ışığı, erimiş mumun!
15.03.2005 13.00
Kamil ÇağlarKayıt Tarihi : 21.2.2007 17:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (10)