Gölge Şiiri - Orhan Kaya 2

Bir gölgeyim,
Aydınlık sandığım bu alemin,
Köhne kıyısına düşen...

Bir gün;
Azrail gelip alınca,
Ruhumu bedenimden,
İşte o an,
Aydınlık sandığım bu alemin,
Simsiyah,soğuk çehresine,
Amansız bir karanlık çöker...

Gölgeler,aydınlıklar içindir,
Çöktü mü karanlık,
Ne gölge kalır,
Nede aydınlık...

Kör bir kuyuya düşen,
Cansız bedenim,
Birde;
Yıldızlar ülkesinde,
Yargıda ruhum kalır...