Gölge Şiiri - İbrahim Halil Seven

Bir çamura renk oldu,
Düştü yere gölgeler.
Bir hayale denk oldu,
Sarmış çamuru eller.

Olmayan bir gölgesi,
Girer,durmaz peşinden.
Gölgesinde neşesi,
Oldu işte eşinden.

Gölgeler şekle girer,
Asıl şekli unutup.
Kendi kendine gider,
Başka bedenler tutup.

Hayal ile bir zaman,
Sardı işte çevreyi,
Gölgesi kalır yalan,
Çamurdan çıkmaz geri.

Girmiş çamura beden,
İçlerinden geçiyor.
Gölgeler de peşinden,
Yüzüstü sürünüyor...