Gölge Şiiri - Hasan Suver

Gölge
Baykuşun sesi
Biçiyor sevgi fidelerimi
Toprağın direnişine bulut kulak asmıyor
Derisi yüzülmüş kelimelerimin
Kanı ekrandan damlasa da
Bir karınca ordusu gibi yaklaşan gece
Gölge ile nesnemi ayırıyor

Kırık kadehimle su taşıdım çöllenen günlere
Aynı derede yıkandı hatıralarımız
Karadeniz gibi aksam da sana
Köprüler yol olur ıslanmaz aşkımız

Gecenin orta yeri
Marmara
Ay sevişen kayıkları kıskanır
Uykum azap dehlizlerinde
Bense gardırobunda unutulan bir elbiseyim.
En vefalı aşkı dalgalar sayıklar
Bir dalga gibi vefayı temizlemekteyim

Karanlık bir dev
İçer aydınlıkları
Bütün şekiller yok olsa da sen varsın
Nisan yine iner toprağa
Kimisi ışıktır çıplak yaşar
Kimisi gölgedir sevmez ayrılıkları
Ey ölümden kaçan aşk
Mezarınım ben senin
Cömert bir gece kadar.