Gölge Şiiri - Zahide Handan Erengil

Issız ve soğuk bir gece,
Kaldırımda ayak sesleri tak tak,
Gökyüzü yıldızlarla dolu bir bak.
Sessizlik ve soğuk iliklere işliyor,
Gönül sabahın ilk ışıklarını düşlüyor.
Düşünüyorum neden bu kaldırımdayım?
Bilmem nasıl duygulardayım?
Gece insana ürküntü veriyor,
Kaldırımda ayak sesleri,
Kesiyor bütün nefesleri.
Takip eden biri var bak,
Tanrım beni duygularımla bırak.
İzleyen gölgem olmalı,
Sonsuza kadar peşimi bırakmalı.
Ne kadar kaçabilirsin kendinden?
Emin misin bırakır diye gölgenden?
Ayrılamayız o ve ben,bir bedendeyiz,
İstemesem de ebediyen birlikteyiz.

Zahide Handan Erengil