Gölge Şiiri - Zeynep Ece Arabul

Bir gölge büyüyor aramızda.
Güneşimiz memnun değil mi?
Kendine bir yay çiziyor.

Küçük insanların küçük aşkları
Tenlerde yaşar.
Neandertaller gerilerde kaldı,
Artık kelimeler inceltir;
Bordro mürekkeple..
Kağıda düşmelidir.

Sen ve ben..
Yalnızlığa muhtaç insanlarız.
Söz çekilirse kırılırız.

Nemli, serin, karanlık..
Yabanıl köklü,
Ayrık otlarımız vardı.
Budamadık dar vakitlerde;
Atladık.
Onların gölgeleri olmalı.
Dünyamız düz değil belki..
Ama biliyorum;
Güneşimiz yerine çakılı ve baki.