Gölge Şiiri - Mehmet Emin Sakin

Bir acı yumağı gibi düştü kalbime,
Biliyorum bu derin hasreti,
Bu bilinmeyen yarayı...
Bir isim vermek istesem,
Sensin.

Hilalin gölgesinde karamsar bir ruh haliydi,
Kavuşmak mı murat, bilemedim ki.
Sağıma, soluma, nereye baksam,
Hep aynı duyguları görüyorum.

Nasıl anlatsam ki, bilemiyorum,
Dünyanın en gizemli duygusu vardır ya,
Sensin.

Düşündükçe içim içime sığmıyor,
Olmasaydın, böyle olabilir miydim?
Bu kadar kendimden geçer miydim?
Bilmiyorum...

Özelsin, farklısın,
Bulunmaz ki dünyada benzerin.
Aklıma geldikçe taşar yüreğim,
Rahmet bildim bu kadar fırtınalı hasreti.

Hasret mi bu, ceza mı, imtihan mı?
Bilmem...
Nedir bu başa gelen,
Başa gelen er geç çekilecek.

Geceler diz çökerken gökyüzüne,
Bazen duygularıma yenilmek var.
Neyi istiyorum, bilmem... şaşkınım.
Olmasa da,
Bilinmeze yelken açmış bir gemi misali,
Rotası nereye çevrilmiş, belli değil.

Bir saniye bile görsem,
Görmediğim, bakmadığım yüzünü...
Kıyamet mi kopardı başımda,
Kopacağını tahmin ediyorum kendimce.

Uyanıkken çaresi yok,
Uykudayken çaresi yok.
Dönersin bir o yana, bir bu yana...
Bir dakikalık unutsam,
olurdu belki en mutlu zaman.

mesakin-15 -10-2025