Gölge Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Bir gölge yürür ardımdan,
Ben miyim,
yoksa benden kalan mı?
Kırık bir aynada eğrilmiş zaman,
Yüzüm değil, yüzleştiğim yan mı?

Sesim yankı bulur taşlarda,
Her harf kendine yabancı.
Bir ben var, bir de bana bakan,
Hangisi gerçek, hangisi sancı?

Gölge uzar, ben kısalırım,
Güneş bile şaşırır hâlime.
Kendimi ararken yitirdiklerim,
Bir iz olur, düşer kelime kelime.

Yansıdığım su bulanık,
Ama içimdeki net ve suskun.
Benliğimle konuşur geceler,
Gölgeyle örtülür her uykum.