Gölge Şiiri - Mahsun Doğan

Tam da karanlığa alışmışken
Ne diye ışıdın mahzun geceme
Tam da umarsızlığı kabullenmişken
Neden Olasılık olup düştün dilime

Duvarlar yetiyordu yalnızlığıma
Deli diyenler dokunmuyordu kanıma
Mazi örselenmiş, ulumuyordu anıma
Gölgen değiyor eksik bıraktığın yanıma

Seni bana süren şey nedamet mi
Boşluğuna ansızın düştüğün gaflet
Sinsice planlanan bir cinayet mi
Göklerde mührü basılmış adalet mi

Kaburgalarını yarıp da gerçeği göremem
Ama benim göğsüm sancıyor dokunurken
Senin ellerin titremedi beni vururken
Ayaklarına ihanet değil mi şimdi gelmen