Gölge Şiiri - Ebru Asya

// ısrarcı bir türbülanstır sensizlik
dağılır gövdem sisli evrende //

sinemize gölgesi düşecek hüznün
bir bozlağın çığlığında üşüyecek yüreğimiz
yoldaşlık edecek dilimizin yaslı rengi
üşenmeden b’aşka bir ezgiyi

bildiğim acılardan çok uzaktı
sana duyduğum aşk
sızlayan her halimin
diğer lisanıyla kanardı
dikişi sökük yaralarım

“Aşk var olmaktı” diye bildiğim
“ Aşk biraz da yaşarken ölmekti”
aklıma sardığım

yaşadığım kente gölgen düştü ya bir kez
ayaz bayramlarıma cemre düştü
kışlarımın çözülen buzul yanından
yüzüm hep sana dönüktü

uzanıp sersemliğin gölgesine
sen aşk nağmeleriyle soluklandır beni
üstümü sevginle ört
yanmayla hasbıhalken
alevin kapanından kurtar beni

diri diri kırpılan çocuk saçımı süpür
ağrılı yelpazelerden
uçuk bir maviyi sür dudaklarıma
köle devrimini aşmış
uykusuz rüyalarımın
yorgun düş sarmalı üzerine

öyle yetim bakma
öksüz gözyaşlarıma
sonra çenesi söz gölüne döner
ahraz şiirlerimin en dip yerine

EbRuAsya//

Ebru Asya
Kayıt Tarihi : 10.11.2022 20:54:00