Gölgenin Ağıtı Şiiri - Yusuf Şeker

Gölgenin Ağıtı

Gölge...
Siyahken saçlar, döndü beyaza.
Adanmış ömür de yar diye diye.
Yas düştü gönlüme, döndü ayaza.
Yanıyor yürekler, kar diye diye.

Ahseni takvimde, güzellik sana.
Yazılmış bütün gam, keder, bana.
Hem ilahi, hem beşerin aşkına.
Yanıyor yürekler, yar diye diye.

Yar neyler dünyada, her insan yaşar.
Fukara, kazanda pişerken taşar.
Ecel kuşağı belinde koşar.
Seslenir ardından, sar diye diye.

Ey karanlık gece, kendi gölgeni.
Sakladın, yıllarca arattın beni.
Giydirdin, ölmeden beyaz kefeni.
Kuşağı belinde, dar diye diye...

El anlamaz, garip senin derdinden.
Anlatırsın, anlamazlar dilinden.
Yoksul bağında, viran gününden.
Goncayı koparırlar, yar diye diye.

Gözlerinde saklı eski bir sızı,
Her bakışta yankılanır yalnızlığı.
Rüzgar gibi geçer, bırakmaz izi,
Yanıyor yürekler, yar diye diye.

yusuf şeker