Dün iyi tanıdığım biri öldü
Çelenkler,dualarla gömüldü
Çok iyi tanırdım
Ben kadar yakın
Ben kadar uzaktım
Hiç durmamıştı yaşamında
Şimdi musalla taşında
Unutulmuş tabutunda
Beklemeyi öğreniyordu
İlk kez boyun eğmişti zamana
Batan bir gemi gibiydi
Yavaş yavaş gömüldü sulara
Fark etmedik durgunluğunu
Boş vermişti hayata
Seyirciydi artık tüm kavgalara
Seneler boyu dost saydıkları
Hepsi oradaydı
Maskelerini takmıştı
Onun için üzülen,
Ölümün gölgesini hisseden
Oysa hüzünlerinin altında
Suyun derinliklerinde gidip gelen
Balıklar gibi yüzen korkuları vardı
Ölüm gelecek,gölgesi hissedilecek
Her an bir adım, her an daha da yakın
Kayıt Tarihi : 15.11.2004 01:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Cenazedeki herkes ölümün korkusunu hisseder-ki burda sen de hissetmişsin-fakat oraya varanlara karşı bu kadar acımasız olma.Adamlara hem maske taktırmışsın, hem cenazeyi unutturmuşsun.
Başlıktaki 'Gölge' kelimesi de şiirin başlığı olmaya tek başına yetmiyor.
Güzel fakat çok ilginç olmayan bir şiir.
Dün tanıdığın biri gerçekten ölmedi değil mi Didem.Şiir yazmak istedin, aklına son zamanlarda sıkça gelen ölüm takıldı.Daha öncekileri düşünerek yazdın.Hatta birinci bölüme bakarak diyorum ki 'dostlarına ayıp ediyorsun'
Yaaa... Bak yine neler buldum.
hayat
hayat.
Boşlukta gibiyiz tutunacak neyimiz varki dost ellerden başka...
Tebrikler....
hüzülü ölüme mi,
mutlu sonsuzluğua mı?
Bilen var mı ?
Tebrikler Didem..
TÜM YORUMLAR (5)