Şehirde koca yalnızlık!
Adım adım çoğalıyor.
Bir gölge misali
Her an ensemizde dolanıyor.
Ey güneş...
Durma tepede,
İn ki çoğalsın karanlıklar.
Gölgelerden saklanılacak yerler
Yalnız yine gölgeler.
Bilirim, aydınlığın ile yaşıyoruz.
Ancak unutma!
Aydınlığınla kararıyoruz da.
Dağlar duyursun iniltimi!
Ben artık kararmak istemiyorum.
Zifiride kalmış toplum içinde,
Işığın giremediği zihinler
Etrafımızı sarmışken,
Karanlığı istemiyorum.
Ya kal, zihinler arınsın.
-Ki bu imkansız.-
Ya da çekil gölgeler azalsın.
Kayıt Tarihi : 10.11.2019 14:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
7
