Gece karanlık Kafamın içi geceden Daha karanlık
bunca karanlıkta yıldız sen
sevildiğin için yıldızsın
ben güzel sevilmediğim için karanlığım bu kadar
sen benim sevmediğim sessizliğim
kaybettiğim yolum hiç tutamadığım o yeminlerimsin
karanlık nasıl sevilebilir ?
o karanlığı başka aydınlığa değişmek istemiyorsun işte
karanlıkta olsa benim karanlığımsın
sen benim olmasan da sen benim karanlığımsın
insan karanlığını kaybetmekten korkar mı ?
-korkuyor.
gece oluyor gölgen yanımda
gölgene dokunuyorum
gölgene sarılıyorum
gölgeni öpüyorum
bu yüzden sabahı ediyorum seni sensiz
seni sensiz ?
seni sensiz yaşıyorum ben
kendi kendime küsüp barışıyorum mesela
komik değil mi :)
bende gülüyorum buna paranoya diyorlar
beni seviyor bak , böyle diyorum
yok işte öyle değil
kendi kendime kızıyorum
görüyorum bile bile kör oluyorum
Yazma artık demek istiyorum
çünkü kırılıyorum gördün mü
kendi kendime küstüm
Gece oluyor yine
o dokunuyor yüzüme ,
o dokunuyor ellerime
sonra onunla konuşuyorum
seninle değil gölgenle
biz seninle birlikte olamayız
istediğim zaman çağıramam
benim gölgem olsan da
istediğim zaman yanımda olamazsın
saat 05:35 hava aydınlanıyor gidiyorsun
ama sende biliyorsun
karanlıkta gölgenin zaten olmayacağını
diyorum ya bu benim karanlığım sen benim karanlığımda bile olmayan gölgemsin ben seni böyle var ediyorum
imkansızdan var ediyorum :)
Siyah Acı
Kayıt Tarihi : 9.7.2018 02:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Siyah Acı](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/07/09/golge-298.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!